Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

                                             Ένα η εξώπορτα ανοίγει και σκιρτά                                                           στου επισκέπτη  τη θωριά

                                               Δύο τα σκαλοπάτια ανεβαίνει με βήμα σιγανό                                                                    του χρόνου το αερικό

                                              Τρία πανέρια γεμάτα αφήνει στα πόδια της μπροστά                                                                                                   για να  ξαποστάσει μια σταλιά                                                   Τέσσερα το κουδούνι αντηχεί  σαν θέλει κάτι να μου πεί

Πέντε μια έκπληξη ματιά, στη ασκητική κυρά

Έξι καλοδεχούμενα τα δώρα στα σκαλιά

και έχω στρώσει το τραπέζι με πολίτικα γεμιστά.

Εφτά μη βγάλεις παπούτσια στο κατώφλι Κυρά 

                             γιατί από ότι βλέπω είναι πάρα πολλά .                         

Το έθιμο της κυρά Σαρακοστής

     Η ετυμολογία της λέξης Σαρακοστής σχετίζεται με τη διάρκεια της νηστείας από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι το Πάσχα (40 μέρες), κι ένας εύκολος τρόπος για να την υπολογίζουμε είναι ένα είδος ημερολογίου που έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας. Πρόκειται για τη γνωστή μας κυρά Σαρακοστή

   Πρόκειται για ένα ιδιόμορφο ημερολόγιο με το οποίο μετρούσαν τις εβδομάδες της νηστείας (Σαρακοστής).

    Η κυρά Σαρακοστή στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά. Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, σαν καλόγρια, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με εφτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι και έτσι ήξεραν πόσες βδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, έκοβαν και το τελευταίο πόδι. Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν το σύκο αυτό μαζί με άλλα, και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι.

    Σε άλλα μέρη της Ελλάδας η Κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και νερό. Η διαδικασία ήταν κι εδώ η ίδια όπως και με την χάρτινη. 

Σύμφωνα με τη θρησκεία μας                                                                                             

 

Εργασίες των παιδιών με αλατοζύμη: