ΓΙΟΡΤΗ ΜΗΤΕΡΑς

.ΜΑΜΑ- ΜΗΤΕΡΑ-ΜΑΝΑ-ΜΑΝΟΥΛΑ!!!!!!!!

Όπως και να το πούμε είναι η ομορφότερη λέξη του κόσμου.

Η αγάπη της αιώνια και παντοτινή. Θα σ" Αγαπώ ότι κι αν γίνει είναι η σκέψη της και η υπόσχεση που μπορεί να δώσει στα παιδιά της . Μια αγάπη ανιδιοτελής χωρίς ανταλλάγματα.....

Καθιερωμένη η δεύτερη Κυριακή του Μάη για την γιορτή της μητέρας που γιορτάζει φυσικά κάθε μέρα!
Φυσικά το κυρίαρχο συναίσθημα ..μα τι άλλο από την αγάπη προς την μαμά μας που μας φροντίζει, που είναι πάντα στο πλευρό μας.. και στις λύπες... στις χαρές.. στις ανησυχίες μας.

Διαβάσαμε το παραμύθι :Θα σ΄αγαπώ ό,τι κι αν γίνει (της Debi Gliori, παιδικό παραμύθι)

Ζωγραφίζω τη μαμά μου.

Φτιάξαμε καρδάρια οπου μέσα οι μαθητές ζωγράφισαν την μαμά τους

Μάθαμε την λέξη ΜΑΜΑ γράφοντας το κάθε γραμματάκι πάνω σε ένα λουλούδι. Στη συνέχεια οι μαθητές τοποθέτησαν στη σειρά τα λουλούδια και σχημάτισαν τη λέξη ΜΑΜΑ . Τα τοποθέτησαν πανω σε χάρτινη γλάστρα και μέσα κολλήσαμε ένα ποιηματάκι για να το διαβάσουν οι μανούλες

ΠΩΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΛΕΞΗ ΜΗΤΕΡΑ;

Βαρελλά, Αγγελική

Εκδότης Μιλητος , ISBN 9789608340824

Τι κρίμα να είσαι μικρή και να μην ξέρεις να γράφεις!
Τι υπέροχο που είναι να τα καταφέρεις κι ας είσαι μικρή!
Πώς γράφεται τελικά η λέξη Μητέρα

Μα με πολλή αγάπη. Πώς αλλιώς;

Μόλις έμεναν οι δυο τους μόνοι, κάθονταν στον καναπέ δίπλα δίπλα, πατέρας και κόρη, και τα έλεγαν ψιθυριστά:
- Ψου ψου ψού, ο ένας.
- Ψου ψου ψού, η άλλη.
Να πάρει η ευχή! Γιόρταζε η μητέρα, κι έψαχναν να βρουν ένα δώρο, μα τι δώρο. Κάτι που να μην το είχε σκεφτεί κανένας άλλος πριν από αυτούς.
«Αυτό είναι μεγαλείο», έτσι έλεγε ο μπαμπάς.
- Το κακό είναι που είσαι μικρή και δεν ξέρεις να γράφεις, της είπε. - Να μάθω, προθυμοποιήθηκε η Φιλιώ.
- Αλήθεια το λες;
- Αλήθεια…
- Φέρε λοιπόν χαρτιά ν’ αρχίσουμε. Θα σε μάθω να γράφεις τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ
- Και θα χαρεί μ’ αυτό;
- Ουουου!
- Και θα ευχαριστηθεί πολύ;
- Ουουου!
- Αυτά του «ουουου» του μπαμπά της την ενθουσίασαν κι άρχισαν οι πρόβες. Πρώτα έπρεπε να μάθει να γράφει το Μι. Της έπιανε το χέρι ο πατέρας και της το πήγαινε περίπατο πάνω στο χαρτί, ζιγκ-ζαγκ. Ούτε σκάλα να ήταν το Μι. Πόσες φορές ανεβοκατέβηκε αυτή τη σκάλα η Φιλιώ ούτε το θυμάται. Μα έκανε υπομονή. Αφού από Μι αρχίζει η λέξη μητέρα, έπρεπε οπωσδήποτε να μάθει να το γράφει. Και να οι κόλλες, και να τα γράμματα. Κόλλες ατελείωτες με Η με Τ, με Ρ, με Ε, με Α. Στα κρυφά. Να μην την πάρει μυρωδιά η μάνα της. Να είναι πραγματική έκπληξη.
Στο τέλος, μια λέξη που έμοιαζε πολύ στη λέξη μητέρα ζωγραφίστηκε πάνω σ’ ένα κομμάτι χαρτί και η Φιλιώ τη στόλισε με λουλούδια, αστεράκια και ήλιους. Όταν ήρθε η μέρα της γιορτής της μαμάς, στήθηκαν μπροστά της και οι δύο, και η παράσταση ... άρχισε. Γιατί δεν ήταν μόνο η κάρτα που της έδωσαν, ήταν και το θέατρο που της έπαιξαν. Βέβαια! Η μάνα άνοιξε την κάρτα και διάβασε: ΜΗΤΕΡΑ.
- Η Φιλιώ μου το έγραψε αυτό; Αν είναι δυνατόν, είπε και γούρλωσε τα μάτια της.
Πριν προλάβει να πει κάτι άλλο, ο πατέρας άρχισε να ρωτάει τη Φιλιώ:
- Για να γράψουμε τη λέξη μητέρα, από πού πήραμε το Μι, Φιλιώ μου;
- Από το Μέλι, απάντησε το πιτσιρίκι.
- Και ποιος μας έδωσε το Ήτα του;
- Ο Ηλιος!
- Και ποιος μας δάνεισε το Ταφ;
-Το Τραγούδι.
- Και από πού αρπάξαμε το Έψιλον;
- Από το Ευχαριστώ!
- Και ποιος μας χάρισε το Ρο;
- Το Ρόδο!
- Κι από πού πήραμε το Άλφα;
- Από την Αγάπη.
- Και μ’ όλα αυτά τα γράμματα τι γράψαμε, Φιλιώ μου;
- Δε γράψαμε! Εγώ το έγραψα! διαμαρτυρήθηκε η Φιλιώ.
- Ωραία. Τι έγραψες, λοιπόν, μ’ αυτά τα γράμματα, Φιλιώ μου;
- Έγραψα τη λέξη ΜΗΤΕΡΑ, αλλά ίδρωσα μέχρι να το γράψω.
- Τελειώσαμε! Αυλαία! φώναξε ο μπαμπάς και χειροκρότησε την κόρη του.
Και μετά; Μετά τι έγινε; Πού να ξέρω; Όταν πέσει η αυλαία, δεν ξέρεις τι γίνεται από πίσω της. Φαντάζομαι, όμως, αγκαλιές και φιλιά. Τι άλλο;